เกิดขึ้นเมื่อเซลล์ตายเองภายในหมอนรองกระดูกสันหลัง (เนื้อเยื่อที่เป็นรูพรุนระหว่างกระดูกสันหลัง) หรือโดยแผ่นกระดูกอ่อนในกระดูกสันหลังไม่สามารถให้สารอาหารที่เพียงพอสำหรับเซลล์เหล่านี้ ในทั้งสองกรณี เนื้อเยื่อของหมอนรองกระดูกสามารถเสื่อมสภาพได้ เช่นเดียวกับวงแหวนรอบนอก (ปลอกหุ้มด้านนอกของหมอนรองกระดูก) ซึ่งนำไปสู่อาการจู้จี้หรือความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในตำแหน่งต่างๆ และผ่านการเคลื่อนไหวต่างๆ

หรือที่เรียกว่าหมอนรองกระดูกโป่ง ลื่น หรือร้าว เกิดขึ้นเมื่อหมอนรองกระดูกเคลื่อนออกจากวงแหวน และรบกวนการทำงานของเส้นประสาทไขสันหลังที่สัมผัส ภาวะนี้อาจทำให้เกิดอาการปวดหลัง แขนหรือขา รวมทั้งรู้สึกเสียวซ่า ชา และความอ่อนแอโดยรวมของกระดูกสันหลังและกล้ามเนื้อรอบข้าง ส่งผลให้ขาดความคล่องตัวและสมรรถภาพทางกาย

พัฒนาเมื่อช่องว่างภายในกระดูกสันหลังแคบลง ทำให้เกิดแรงกดบนเส้นประสาทไขสันหลัง ซึ่งสามารถแสดงออกได้ในความเจ็บปวด อาการชา ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง ซึ่งทั้งหมดนี้สามารถเพิ่มขึ้นได้เมื่อเวลาผ่านไป กระดูกสันหลังตีบมักเกิดจากการสึกหรอตามอายุ หรือจากผลข้างเคียงจากภาวะอื่นๆ เช่น โรคข้อเข่าเสื่อม (OA)

เกิดจากการเสื่อมและความเสียหายของเส้นประสาทไซอาติก ซึ่งเป็นเส้นประสาทขนาดใหญ่ที่เดินทางจากหลังส่วนล่างผ่านขา หากผู้ป่วยที่มีอาการปวดตะโพกกดทับเส้นประสาทนี้ โดยส่วนใหญ่มักเกิดจากการเคลื่อนไหวและกิจกรรมตามปกติ อาจทำให้ปวดบริเวณหลังส่วนล่าง และผ่านขา สะโพก และก้นได้อย่างมาก อาการปวดตะโพกมักเป็นผลข้างเคียงของภาวะกระดูกสันหลังส่วนอื่นๆ